Pachniało świerkiem i piernikami

PACHNIAŁO ŚWIERKIEM I PIERNIKAMI
Chociaż już od dwóch tygodni czuliśmy atmosferę zbliżających się Świąt, bo na każdym piętrze oraz w klasach przebywaliśmy wśród strojnych choinek, to przedświąteczny piątek pobudził wszystkie nasze zmysły. Z każdego zakątka dobiegały śpiewy kolęd, zapachy wypieków, były życzenia od serca i gorące uściski. Świętowaliśmy podczas wigilii klasowych, prawdziwie bożonarodzeniowy nastrój panował w auli, gdzie kilkudziesięcioosobowa grupa uczniów zaprezentowała okolicznościowy spektakl.
„Wszystkim życzę marzeń, o które warto walczyć, radości, którymi warto się dzielić, przyjaciół, z którymi warto być i nadziei, bez której nie da się żyć”, zakończyła swoje wystąpienie Pani Dyrektor. Wcześniej podsumowała kończący się rok, przypominając rozliczne osiągnięcia, zajęcia pozalekcyjne, i projekty oraz przedstawiając plany na zbliżający się rok, min. nawiązanie współpracy z Uniwersytetem Ekonomicznym w Poznaniu. W imieniu księdza proboszcza życzenia złożył ks. Andrzej Muńko: „Oby Święta były czasem narodzenia się Jezusa w sercu”. Tymi słowami ks. Andrzej zwrócił uwagę na właściwy, religijny charakter Bożego Narodzenia. Nie zabrakło też życzeń od nowego Samorządu Uczniowskiego.
Przy dźwiękach znanej amerykańskiej piosenki świątecznej The Little Drummer Boy wkroczyły do auli anioły w bieli, rozwinęły białe płótno, za którym Dominik Kupka z IF wykonał taniec pantomimiczny – zaskakujący efekt, czegoś podobnego jeszcze nigdy nasza aula nie doświadczyła. Brawo dla pomysłodawców, brawo dla wykonawcy! Artyści przypomnieli historię narodzin Chrystusa i Rodziny Świętej, zaśpiewali wiele znanych nam wszystkim kolęd przy akompaniamencie kapeli rockowej, w tym Oj Maluśki w zaskakującej nowoczesnej aranżacji z zachowaniem pierwotnego góralskiego charakteru. Kolejne brawa za pomysł i wykonanie! A na koniec chóralne dynamiczne Uciekali z musicalu Metro wywołało nastrój prawdziwego wyczekiwania na te rodzinne, pogodne Święta.
Wszystkim artystom, a także pani prof. Agnieszce Podgórskiej, ks. Andrzejowi Muńko, panu prof. Krzysztofowi Wopińskiemu oraz opiekunom orkiestry i chóru: p. Agacie i p. Wiktorowi należą się ogromne brawa za to radosne, wykonane z zapałem i entuzjazmem przedstawienie. Niech te Święta będą nie mniej radosne!

Urszula Iwaszczuk